ครั้งที่ 2 จัดขึ้นในวันที่ 8 ธันวาคม (วันอาทิตย์) ตระเวนไปในเขตชิตะและเขตโอวาริ

9:10 รวมตัวกันที่สถานีนาโกย่า

10:00　 บริษัทผลิตสุรานากาโนะ  ศูนย์วัฒนธรรมสุราคุนิซาการิ (2-24 ฮิงาชิฮมมาชิ เมืองฮันดะ)

11:45 สหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศญี่ปุ่น อากุริทาวน์ เก็งกิ โนะ ซาโตะ (JA Aguri-Town Genki no Sato) (1-1 โชเอมอนชินเดน โยชิดะมาชิ เมืองโอบุ)

14:15 สวนผลไม้อินาซาวะ (26 โซบุเอะมินามิงาตะ โซบุเอะโช เมืองอินาซาวะ)

16:30 Pipitto! Aichi (โอเอซิส 21 เลขที่ 1-11-1 ฮิกาชิซากุระ เขตฮิกาชิ เมืองนาโกย่า) 

ครั้งนี้ ผู้เข้าร่วมคือ ชาวอเมริกันเชื้อสายยูเครน ชาวออสเตรเลียที่มาจากศรีลังกา ชาวเวียดนามที่อาศัยอยู่ในญี่ปุ่น ชาวเปรู ชาวบราซิล

■บริษัทผลิตสุรานากาโนะ

■สหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศญี่ปุ่น อากุริทาวน์ เก็งกิ โนะ ซาโตะ (JA Aguri-Town Genki no Sato)

อาหารเที่ยง รับประทานชุดอาหารแบบญี่ปุ่นเป็นข้าวกับหัวมันยะมัยโมะขูดของผลผลิตในท้องถิ่น ที่ “ร้านดันรันเต” ซึ่งเป็นร้านอาหารที่ใช้วัตถุดิบจากตลาดเกษตรกรที่รวบรวมเอาวัตถุดิบสดใหม่ในท้องถิ่นไว้

มีหลายคนที่เพิ่งเคยรับประทานหัวมันขูดเป็นครั้งแรก คนที่รู้สึกประทับใจในรสชาติก็มี และแน่นอนว่าคนที่ไม่รู้ว่าจะต้องรับประทานอย่างไรก็มี

■สวนผลไม้อินาซาวะ

ไปยังเมืองอินาซาวะ จังหวัดไอจิซึ่งมีชื่อเสียงด้านแปะก๊วย

เนื่องจากปีนี้ฤดูหนาวอากาศอุ่น แนวต้นแปะก๊วยจึงยังเป็นช่วงสวยงามอยู่ ทั้งท้องฟ้าและพื้นดิน ทั้งโลกถูกย้อมไปด้วยสีเหลือง ทุกคนต่างประทับใจ

เมื่อเข้าไปข้างในเรือนกระจกของสวนผลไม้อินาซาวะ ทุกคนต่างตื่นเต้นกับทิวทัศน์ที่ปกคลุมไปด้วยต้นผลไม้จากประเทศทางใต้ ผู้ที่มาจากเวียดนามและบราซิลต่างหวนระลึกถึงความหลังราวกับว่า “ได้กลับประเทศบ้านเกิด”　

เจ้าหน้าที่เรายังนับถือผู้เข้าร่วมที่ตาไวพบตะไคร้ที่ขึ้นแอบอยู่ตรงมุมของเรือนกระจกด้วย

■Pipitto Aichi

ร้านแอนเทนน่าช็อปที่มีสินค้าผลิตจากจังหวัดไอจิเพียงพนึ่งเดียวในประเทศ ตั้งอยู่ที่โอเอซิส 21 ย่านซาคาเอะ ซึ่งเป็นย่านที่คึกคักของเมืองนาโกย่า

มีวัตถุดิบที่ผลิตในท้องถิ่น เครื่องเคียง และมีขนมที่สามารถนำไปเป็นของฝากได้ด้วย

ภายในรถบัส ทุกคนพูดคุยกันเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร วัฒนธรรมการกินของจังหวัดไอจิและแต่ละประเทศ

มีการคุยกันว่า ข้าวของเวียดนามและเปรูจะผอมเรียวและเม็ดใหญ่ แต่ข้าวญี่ปุ่นจะกลมเล็ก รสสัมผัสจะเหนียว หวานอร่อย

สุราไม่ว่าจะของประเทศไหนก็มีระดับแอลกอฮอล์สูงกว่าสุราของญี่ปุ่นทั้งนั้น สุราไม่ว่าในประเทศไหนก็ตาม ต่างเป็นตัวช่วยในการสร้างสัมพันธ์ในครอบครัวหรือกับเพื่อนฝูงให้ลึกซึ้งมากขึ้น ผู้เข้าร่วมทุกคนส่วนใหญ่จะชอบดื่มสุรากัน

มีหลายคนที่ชอบซาชิมิเช่นกัน แต่ร้านที่สามารถรับประทานปลาดิบได้อร่อยอย่างในญี่ปุ่นนั้นยังมีไม่มาก พอลองถามเกี่ยวกับวาซาบิ ทุกคนทำหน้าเบ้กัน แม้จะให้ความรู้สึกของรสชาติที่ “เผ็ด” เหมือนกัน ถึงแม้จะเฉยๆกับความเผ็ดของพริก แต่คนที่รับความเผ็ดของวาซาบิไม่ไหวก็มีเยอะ

ระหว่างที่เดินทางในรถบัส ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องอาหารของแต่ละประเทศ เป็นทัวร์แลกเปลี่ยนนานาชาติที่สนุกสนาน

ทุกคนมีมารยาทมากจนน่าตกใจ ปฏิบัติตนตามแบบแผน ใจดีมีน้ำใจ เจ้าหน้าที่เองรู้สึกประทับใจมาก

ขอบคุณครับ/ค่ะ!